Doktor Hanım-Alya:
- Bizim yolumuzu çocukken aldığımız yaralar çizer. Bu yaralarla ya hayatın içinde kayboluruz ya da bu yaralar bize kimsenin yapamadığını yaptırır.
- Ben kaybolanlardanım.
- Şimdilik.
***
- Hikayelerin de şarkıların da hüzünlüsü güzeldir bence.
- Neden?
- Çünkü hüzün ruha dokunur. Sevinçler, acılar kadar fazla iz bırakmaz ruhumuzda. Sevinç ve mutluluk dediğimiz çok tatlı ama bir o kadar da yaramaz bir kuş gibidir. Arada bir gelir konur omzumuza. Ama çok kalmaz orada çabucak uçar gider. Hüzünler kara kuru kuşlara benzer, bir kondu mu insanın omzuna kolay kolay kalkmaz. Git demezsen gitmez, oturur kalır orada. Belki de bu yüzden insanların çoğu o kapkara, git demeden gitmeyen kuşları kovalamayı bilmez. Hep omuzlarında o kapkara kuşlarla dolaşırlar.
***
Doktor Hanım'ın Günlüğünden:
Hepimiz bir gün öleceğiz, bunu hem biliyor hem de bilmek, düşünmek ve kabul etmek istemiyoruz.
Galiba bu işin en doğrusu hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamak.
Hepimiz ölümden sonra nereye gideceğimizi merak ediyoruz, ama daha önce neredeydik, neydik bunu merak eden yok.
Keşke ölüm kapımızı çalmadan önce hayatın hakkını verebilsek, hayata öyle bir bağlansak ki ölümü unutsak.
OGM Pictures, Gülseren Budayıcıoğlu
Yorum Gönder