sonra uyanırdık bir ısızyla ince
hani öyle pek belli olmayan
bütün yenilgilerin olması gereken yerinde
uyanırdık
üztümüzde bir ezan sabahı
uyanırdık
bir balık gibi bırakmış pulunu pencerede
uyanırdık
sırası gelmeyen gibi
uyanırdık
ve inanırdık ki
daha gezilmesi gereken yerleri var içimizin
koridorlar gibi
bitirince yenisine girdiğimiz yani yeniden başladığımız
merdivenler gibi
inip çıktığımız
çıkıp düştüğümüz
düşünce tutunduğumuz bir yerine umudun
***
kalan incecik bir sızıdır geriye
öznesi aşk bıçak yüzlü
kanatmaz acıtır kalbi
hanii tam zamanıdır desem
bırakmıyor ki okşamasını
o acılar ki
yaşamın kapısında duran onurlu anahtarlar
hangisini çevirsek
yolumuza bir başka ortak daha katacak
örneğin
söylemeyip de içimizde biriktirdiklerimiz
bir gün mutlaka rengini yitirir
bize düşen beklemektir
bekleriz
bekleriz de
peki bir hüznün rengini kim çizebilir gecesine
kim völebilir ayın rengini tam ortadan ikiye?!
kim verebilir yaşamını bir başkasının yaşamına
çıkmadan kendinden ama
Aşkın Elif Hali, Murat Çelik, Profil Kitap
Yorum Gönder